Ο Ζήσης Θέος είναι δρ. Kοινωνιολογίας της Σχολής Υψηλών Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών της Γαλλίας (EHESS), με διευθυντή σπουδών τον P.-H. Chombart de Lauwe, θεμελιωτή διεθνώς της "αστεακής κοινωνιολογίας" (sociologie urbaine). Προηγούμενα η διπλωματική του διατριβή στην ίδια σχολή εγκρίθηκε από τον διαπρεπή ιστορικό-ελληνιστή P. Vidal-Naquet, διευθυντή της σχολής. Ήταν στέλεχος επί δεκαετία του (ερευνητικού) Κέντρου Κοινωνικής Εθνολογίας και Ψυχοκοινωνιολογίας της Γαλλίας. Εξειδικευμένος στην εφαρμοσμένη "πρωτογενή" έρευνα ("στο πεδίο") του δομημένου και κατοικημένου χώρου, με κύριο αντικείμενο των εργασιών του την εγκατοίκηση και διαμόρφωση των κοινωνικών σχέσεων σε νεοανεγειρόμενες τεχνητές νέες πόλεις κοινωνικής κατοικίας, με χιλιάδες κατοικιών η καθεμία απ’ αυτές (και οι οποίες σχεδόν όλες μετατρέπονται -λιγότερο ή περισσότερο- σε κοινωνικά γκέτο). Μετακλήθηκε στην Ελλάδα το 1984 από τον τότε υπουργό εργασίας Ευάγγελο Γιαννόπουλο ως σύμβουλος Κοινωνικής Στεγαστικής Πολιτικής των διοικήσεων του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και των "επιβλεπουσών" ηγεσιών του Yπουργείου Εργασίας. Από το 1985 έως και το 1991 ήταν "senior sociologist" του Ελληνο-Γερμανικού Επιστημονικού και Επιδεικτικού Προγράμματος "Ηλιακό Χωριό" (οικισμός του ΟΕΚ στην Πεύκη Αττικής). Στον παγκόσμιο διαγωνισμό "Ηabitat ΙΙ" του ΟΗΕ, το "Κοινωνικό Πρόγραμμα" του Ηλιακού Χωριού κατέλαβε την 1η θέση στην Ελλάδα και την 37η θέση μεταξύ των 100 βραβευθέντων (σε σύνολο 5.000) προγραμμάτων απ’ όλες τις χώρες του κόσμου. Ήταν συνιδρυτής -με τον πρόεδρο των HLM Γαλλίας R. Quillot- της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Συντονισμού Κοινωνικής Κατοικίας (CECODHAS) και οργανωτής του ιδρυτικού συνεδρίου της στην Αθήνα στις 5-6 Νοεμβρίου 1987. Στο CECODHAS σήμερα ανήκουν περίπου 70 οργανισμοί-μέλη χωρών της Ε.Ε., οι οποίοι στεγάζουν σε οικιστικά συγκροτήματά τους περισσότερους από 100.000.000 κατοίκους τους. Διετέλεσε επί διετία πρόεδρος του Τμήματος Δημόσιου Τομέα του CECODHAS, και επί δεκαεπτά χρόνια μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του. Μετείχε σε δεκάδες διεθνή συνέδρια για την Κοινωνική Κατοικία, και οργάνωσε ο ίδιος δύο διασκέψεις του Δημόσιου Τομέα του CECODHAS, στα Χανιά Κρήτης την άνοιξη του 1997, και στην Αθήνα την άνοιξη του 2003, στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ. Κατά την περίοδο 1990-1993 -με κυβέρνηση ΝΔ-, με δικό του αίτημα, έπαψε να αμείβεται και προσέφερε τις υπηρεσίες του στον ΟΕΚ ως "άμισθος συνεργάτης". Σε μελέτη-εισήγηση που συνέταξε ο ίδιος, με τη συνεργασία του Γρ. Φελώνη, προέδρου του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και αντιπροέδρου του ΟΕΚ, και της Σ. Σπυροπούλου, διευθύντριας κατασκευών του ΟΕΚ, βασίσθηκε η ανάθεση της ανέγερσης του Ολυμπιακού Χωριού στον ΟΕΚ από την ελληνική κυβέρνηση. Τον Σεπτέμβρη του 2002 του ανετέθη η ευθύνη του "Κοινωνικού Προγράμματος Ολυμπιακού Χωριού". Τον Φλεβάρη του 2007 προκάλεσε ο ίδιος την απόλυσή του, έπειτα από επίμονες καταγγελίες του για την άρνηση εφαρμογής αυτού του προγράμματος από τον τότε υφυπουργό Γ. Γιακουμάτο.