Ο Ζαν Ζιρωντού φοίτησε στην περίφημη Ecole Normale Superieure, επιλέγοντας να ειδικευθεί στις "γερμανικές σπουδές". Ταξίδεψε στη Γερμανία, στις Η.Π.Α. και στο Παρίσι, συχνάζοντας στα φιλολογικά στέκια. Καθοριστική υπήρξε η γνωριμία του με τον μεγάλο θεατράνθρωπο Λουί Ζουβέ, που τον βοήθησε να ανακαλύψει τη βαθύτερη κλίση του: το θέατρο. Από το μυθιστόρημά του "Siegfied et le Limousin" εμπνέεται το καταφανώς ανώτερο ομώνυμο θεατρικό Ζίγκφριντ (1928). Από τότε, σχεδόν κάθε χρόνο έγραφε ένα νέο έργο: "Αμφιτρύων" (1929), Ι"ουδήθ" (1931), "Ιντερμέτζο" (1933), "Τέσσα" (1934), "Ο Πόλεμος της Τροίας δεν θα γίνει" (1935), "Ηλέκτρα" (1939), "Οντίν" (1939). Μες στη δύσκολη συγκυρία του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ο Ζιρωντού επέστρεψε στο θέατρο με τα "Σόδομα & Γόμορρα" (1943). Πεθαίνει τον Ιανουάριο του 1944 χωρίς να προλάβει να δει τη χώρα του απελευθερωμένη. Ο φίλος του Λουί Ζουβέ θα ανεβάσει το 1946 την πολύ γνωστή, και στο ελληνικό κοινό, "προφητική" του κωμωδία "Η τρελή του Σαγιό" (1945).