Ο Χρήστος Καπράλος, ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες γλύπτες του 20ού αιώνα, γεννήθηκε το 1909 στο χωριό Παναιτώλιο Αγρινίου και πέθανε στην Αθήνα το 1993. Είναι της γενιάς του Γιάννη Τσαρούχη, του Γιάννη Μόραλη, του Νίκου Νικολάου, του Οδυσσέα Ελύτη, ενώ συνδέθηκε στενά με τον Σικελιανό και τον Μπουζιάνη. Έκανε τα πρώτα βήματά του στην τέχνη στο χωριό του, με ντόπιους καλλιτέχνες, και στη συνέχεια σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και γλυπτική στο Παρίσι. Διακρίθηκε από την πρώτη του έκθεση στην Αθήνα, το 1946 στον Παρνασσό, με πολλά εγκωμιαστικά σχόλια. Η παγκόσμια αναγνώριση ήρθε με τη μεγάλη έκθεση χάλκινων γλυπτών του στη Biennale της Βενετίας το 1962. Δούλεψε με όλων των ειδών τα υλικά, χαλκό, μολύβι, ξύλο, μάρμαρο, πωρόλιθο, πηλό και ευτελείς πρώτες ύλες. Η μνημειώδης Ζωφόρος του, μήκους σαράντα μέτρων, που ονομάστηκε Μνημείο της Μάχης της Πίνδου και φιλοτεχνήθηκε στην Αίγινα από το 1952 έως το 1956, αγοράστηκε πρόσφατα από τη Βουλή των Ελλήνων, όπου και σύντομα θα ολοκληρωθούν οι εργασίες της μόνιμης εγκατάστασής της.