Ο Χανς Κάιλζον γεννήθηκε το 1909 στο Μπαντ Φράιενβαλντε ως γιος Εβραίου υφασματέμπορου. Από το 1928 έως το 1934 σπούδασε Ιατρική στο Βερολίνο, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του εμφανιζόταν ως τρομπετίστας σε ορχήστρες της τζαζ. Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Das Leben geht weiter" κυκλοφόρησε το 1933, απαγορεύτηκε όμως από το ναζιστικό καθεστώς για να επανεκδοθεί πενήντα χρόνια αργότερα. Το 1936, όταν απαγορεύτηκε στους Εβραίους γιατρούς να ασκούν το επάγγελμά τους, κατέφυγε με την πρώτη του σύζυγο Gertrud Manz στην Ολλανδία, όπου εργάστηκε ως καθηγητής φυσικής αγωγής σε ιδιωτικά εβραϊκά σχολεία και ως μουσικός. Το 1941, έναν χρόνο μετά τη γερμανική εισβολή στην Ολλανδία, ο Κάιλζον αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη σύζυγο και τη νεογέννητη κόρη του και να περάσει στην παρανομία βρίσκοντας καταφύγιο στο σπίτι ενός ζεύγους Ολλανδών στην πόλη του Ντελφτ. Ως γιατρός ανέλαβε την ίδια εποχή για λογαριασμό της ολλανδικής Αντίστασης να επισκέπτεται παιδιά εβραϊκής καταγωγής που είχαν διαφύγει στην Ολλανδία για να ανατραφούν από θετές οικογένειες. Η εμπειρία αυτή υπήρξε καθοριστική για το μετέπειτα συγγραφικό και επιστημονικό έργο του. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι γονείς του θανατώθηκαν στο Άουσβιτς. Μετά τον πόλεμο, ο Κάιλζον έσμιξε και πάλι με τη σύζυγο και την κόρη του. Συγχρόνως, ασχολήθηκε με τη φροντίδα και την υποστήριξη ορφανών με ψυχικά τραύματα. Δεδομένου ότι το γερμανικό πτυχίο του δεν αναγνωριζόταν από το ολλανδικό κράτος αναγκάστηκε να επαναλάβει τις σπουδές του. Αποφοίτησε στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 αποκτώντας την ειδικότητα του ψυχιάτρου. Έκτοτε εργάστηκε ως ψυχαναλυτής και παιδοψυχολόγος. Το 1970, έναν χρόνο μετά τον θάνατο της πρώτης συζύγου του, ο Κάιλζον παντρεύτηκε την ιστορικό Marita Lauritz, με την οποία απέκτησε άλλη μία κόρη (1974). Έζησε στο Χίλβερσουμ της Ολλανδίας μέχρι τον θάνατό του, στις 31 Μαΐου 2011. Ως ψυχαναλυτής τιμήθηκε από τη Διεθνή Ψυχαναλυτική Ένωση με το βραβείο Elise M. Hayman (1999), ενώ ως κριτικός της λογοτεχνίας και δοκιμιογράφος έλαβε το βραβείο Johann-Heinrich-Merck (2005). Επίσης, τιμήθηκε με το βραβείο του Moses Mendelssohn Zentrum fur europaisch-judische Studien (2007) και με το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας της εφημερίδας "Die Welt" (2008). Για την αντιφασιστική δράση του τού απονεμήθηκε το ίδιο έτος το αργυρό μετάλλιο της Federation Internationale des Resistants. Τέλος, παρασημοφορήθηκε με τον Σταυρό Α΄ Τάξεως της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (2008). Τα σημαντικότερα έργα του είναι: Das Leben geht weiter [Η ζωή συνεχίζεται, 1933], Komodie in Moll (Κωμωδία σε ελάσσονα κλίμακα, 1947), Der Tod des Widersachers (Ο θάνατος του αντιπάλου, 1959), Sprachwurzellos [Ξεριζωμένη γλώσσα, 1986] κ.ά. Τα Άπαντά του (Werke in zwei Banden) εκδόθηκαν σε δύο τόμους το 2005.