Ο Βασίλι Οσίποβιτς Κλιουτσέφσκι γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1842 στο χωριό Βοσκρεσένσκι, κοντά στην πόλη Πένζα, στην οικογένεια ενός φτωχού ιερέα. Πρώτος του δάσκαλος ήταν ο ίδιος ο πατέρας του, ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο τον Αύγουστο του 1850. Η οικογένεια του Κλιουτσέφσκι υποχρεώθηκε να μετακομίσει στην Πένζα. Στην Πένζα ο Κλιουτσέφσκι άρχισε να παρακολουθεί τα μαθήματα του ενοριακού σχολείου, στην συνέχεια φοίτησε στο ιεροδιδασκαλείο της επαρχίας και κατόπιν στο ιερατικό σεμινάριο. Από το δημοτικό όμως επέδειξε ιδιαίτερη αδυναμία στα έργα των μεγάλων ρώσων ιστορικών. Για να μπορέσει να αφιερώσει τον εαυτό του και την ζωή του στην επιστήμη (παρά το γεγονός ότι η διεύθυνση του ιερατικού σεμιναρίου του πρότεινε να γίνει ιερέας και να σπουδάσει στη Θεολογική Ακαδημία), το τελευταίο έτος των σπουδών του εγκατέλειψε επίτηδες το σεμινάριο και επί ένα χρόνο προετοιμαζόταν μόνος του για να δώσει εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Ο Κλιουτσέφσκι γίνεται δεκτός στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας το 1861 και ξεκινάει μία νέα περίοδος στην ζωή του. Καθηγητές του ήταν όλοι οι γίγαντες της ιστορικής σκέψης της εποχής εκείνης, ο Φ. Ι. Μπουσλάγιεφ, ο Ν. Σ. Τιχονράβοφ, ο Π. Μ. Λεόντιεφ και κυρίως, ο Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Σολοβιόφ. Τα χρόνια των σπουδών του Κλιουτσέφσκι συνέπεσαν με τις μείζονες αλλαγές που έγιναν στην ζωή της χώρας και δεν ήταν άλλες από τις αστικές μεταρρυθμίσεις των αρχών της δεκαετίας του 1860. Ως αντικείμενο της πτυχιακής του εργασίας ο Κλιουτσέφσκι επέλεξε τις "Αφηγήσεις των ξένων για το μοσχοβίτικο κράτος", όπου με ιδιαίτερη επιμέλεια μελέτησε περίπου σαράντα πρωτότυπα έργα, αφηγήσεις και σημειώματα ξένων για την Ρωσία από τον 15ο ως τον 17ο αιώνα. Για την εργασία του αυτή ο πτυχιούχος φοιτητής έλαβε το χρυσό μετάλλιο και παρέμεινε στην έδρα "για την προετοιμασία της διδακτορικής διατριβής του". Η διδακτορική του διατριβή είχε ως θέμα "Οι βίοι των αγίων της αρχαίας Ρους ως ιστορική πηγή (1871)". Μετά την υποστήριξη της διατριβής του ο Κλιουτσέφσκι απέκτησε το δικαίωμα να διδάσκει στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Δίδαξε το μάθημα τη Γενικής Ιστορίας στην Στρατιωτική Ακαδημία Αλεξαντρόφσκι, το μάθημα της Ρωσικής Ιστορίας στην Θεολογική Ακαδημία της Μόσχας, στο Ανώτατο Ινστιτούτο Θηλέων, στην Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής. Από το 1879 δίδασκε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, όπου αντικατέστησε στην έδρα τον Σολοβιόφ. Η επ' υφηγεσία διατριβή του "Η Δούμα των Βογιάρων της αρχαίας Ρους" (δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Ρωσική Σκέψη το 1880-1881) είναι ένα ξεχωριστό στάδιο στην δημιουργία του Κλιουτσέφσκι. Η θεματολογία των επόμενων επιστημονικών εργασιών του χαράζει νέους προσανατολισμούς. Μερικά από τα έργα αυτά είναι: "Το ρωσικό ρούβλι τον 15ο-18ο αιώνα σε σχέση με το σημερινό (1884), "Η καταγωγή του δικαίου της δουλοπαροικίας στην Ρωσία" (1885), "Ο κεφαλικός φόρος και η κατάργηση της δουλοπαροικίας στην Ρωσία" (1886), "Ο Ευγένιος Ονέγκιν και οι πρόγονοί του" (1887), "Η δομή της αντιπροσώπευσης στις συνελεύσεις των γαιοκτημόνων της αρχαίας Ρους" (1890). Ο Κλιουτσέφσκι πέθανε στη Μόσχα στις 12 Μαΐου 1911 και τάφηκε στο νεκροταφείο της μονής του Αγίου Δημητρίου του Δον.