O Τομάς Ελόι Μαρτίνες γεννήθηκε στην Αργεντινή το 1934. Αφού είχε ξεκινήσει την καριέρα του ως δημοσιογράφος, υποχρεώθηκε από την κυβέρνηση της Ιζαμπέλ Περόν να εγκαταλείψει την Αργεντινή το 1975, και τα επόμενα οκτώ χρόνια τα πέρασε εξόριστος στη Βενεζουέλα. Το 1983 του προσφέρθηκε η θέση του επίτιμου καθηγητή στο Woodrow Wilson International Center for Scholars στην Oυάσινγκτον, όπου και έγραψε "Το μυθιστόρημα του Περόν" (1985). Το μυθιστόρημα αυτό, καθώς και το "Σάντα Εβίτα" (1995), είναι δύο βιβλία κλασικά πια στη λατινοαμερικανική λογοτεχνία, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε τριάντα έξι γλώσσες και έχουν εκδοθεί σε περισσότερες από εξήντα χώρες. Έχει γράψει επίσης τα μυθιστορήματα "Ιερός" (1968), "Το χέρι του αφέντη" (1991), και "Η πτήση της βασίλισσας" (Διεθνές Βραβείο Alfaguara 2002), μεταφρασμένα σε οχτώ γλώσσες. Είναι συγγραφέας των συλλογών διηγημάτων "Κοινός τόπος ο θάνατος" (1979) και "Τα κατά Τρελέου πάθη" (1974). Είναι μόνιμος αρθρογράφος της La Naciόn του Μπουένος Άιρες, της El Pais και των New York Times. Τα τελευταία χρόνια ζει στο Χάιλαντ Παρκ του Νιου Τζέρσεϊ, όπου είναι διευθυντής του Προγράμματος Λατινοαμερικανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Ράτγκερς.