Ο Σέιµους Χίνι (1939-2013), ο "μεγαλύτερος Ιρλανδός ποιητής μετά τον Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς", σύμφωνα με ορισμένους, γεννήθηκε σε οικογένεια αγροτών στην επαρχία Μόσμπον, στην κομητεία Ντέρι της Βόρειας Ιρλανδίας, ο μεγαλύτερος από εννέα παιδιά. Σπούδασε (και αργότερα δίδαξε) αγγλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Queen's του Μπέλφαστ. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1966 με την ποιητική συλλογή "Death of a Naturalist" ["Θάνατος ενός φυσιογνώστη"]. Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές: "Door Into the Dark", 1969, "Wintering Out", 1972, "Stations", 1975, "North", 1975, "Field Work", 1979, "Station Island", 1984, "Haw Lantern", 1987, "Seeing Things", 1991, "The Spirit Level", 1996, "Electric Light", 2001, "District and Circle", 2006 και "Human Chain", 2010. Καθολικός στο θρήσκευμα και σταθερός υποστηρικτής της εδαφικής ακεραιότητας της Ιρλανδίας, το 1972, χρονιά της "Ματωμένης Κυριακής", αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Μπέλφαστ για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, μοιράζοντας το χρόνο του ανάμεσα στo Δουβλίνο και τη Βοστόνη, όπου δίδαξε λογοτεχνία. Διετέλεσε καθηγητής ποίησης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από το 1989 ως το 1994 και στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, από το 1981 έως το 1997. Το 1995 του απoνεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας· η είδηση τον βρήκε στην Πελοπόννησο, μια Αρκαδία στην οποία, όπως έλεγε ο ίδιος, επιστρέφουν τόσο ο ίδιος όσο και τα ποιήµατά του. Βραβεύθηκε, επίσης, εν ζωή, με πλήθος άλλων βραβείων, μεταξύ των οποίων τα Geoffrey Faber Memorial Prize (1968), Ε. M. Forster Award (1975), Τhe PEN Translation Prize (1985), Τhe Golden Wreath of Poetry (2001), το σημαντικό T.S. Eliot Prize (2006, για τη συλλογή "District and Circle"), το Forward Prize (2010, για τη συλλογή "Human Chain"), καθώς και δύο βραβεία Whitbread (1996 και 1999). Από το 1988 έως το 2006 ήταν Poet in Residence του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Ο Σέιμους Χίνι υπήρξε, επίσης, δραστήριος δοκιμιογράφος, μεταφραστής καθώς και σταθερός πόλος υποστήριξης της λογοτεχνίας, με τα βιβλία και τις διαλέξεις του μετά το βραβείο Νόμπελ. Υπέγραψε, μεταξύ άλλων, θεατρικές διασκευές του "Φιλοκτήτη" και της "Αντιγόνης" του Σοφοκλή ("The Cure at Troy", 1990, και "The Burial at Thebes", 2004, αντίστοιχα), μεταφράσεις του επικού "Μπέογουλφ", το 1999, και του ποιήματος "Αρίων" του Πούσκιν, το 2002, κ.ά. To 2010 προσβλήθηκε από εγκεφαλικό επεισόδιο και παρέλυσε προσωρινά, εμπειρία την οποία αφηγήθηκε στο ποίημα "Miracle" της τελευταίας του συλλογής, "Human Chain". Πέθανε απροσδόκητα μετά από σύντομη αδιαθεσία στο Δουβλίνο, στις 30 Αυγούστου 2013, σε ηλικία 74 ετών.