Ο Ισπανός ανατόμος Σαντιάγο Ραμόν υ Καχάλ (1852-1934), ο "Πατέρας των Νευροεπιστημών", γεννήθηκε στην Αραγονία και πέθανε στη Μαδρίτη. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή της Θαραγόθα (1873) και εργάστηκε ως Καθηγητής των Πανεπιστημίων της Βαλένθια, Βαρκελώνης και Μαδρίτης (1883-1922). Τιμήθηκε το 1906, από κοινού με τον Ιταλό ανατόμο Καμίλλο Γκόλτζι, με το Βραβείο Νομπέλ Ιατρικής για τις μελέτες πάνω στη δομή του νευρικού συστήματος. Την ίδια χρονιά ο Καχάλ αρνήθηκε τη θέση του Υπουργού Παιδείας στην Ισπανική Κυβέρνηση, προκειμένου να επικεντρωθεί στην επιστήμη του. Οι πνευματικοί γόνοι της σχολής του τον αναφέρουν ως τον μεγαλόπνευστο ιππότη που ιχνογράφησε την υφή του εγκεφαλικού ιστού και υποστήριξε ότι το νευρικό κύτταρο είναι η δομική και λειτουργική μονάδα του μυαλού μας. Με το νευρωνικό δόγμα και τη δυναμική πόλωση των νευρώνων εδραίωσε τη θεμελιώδη οργανωτική αρχή του νευρικού συστήματος κι έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης Νευροβιολογίας· ανακάλυψε επιπλέον τους αυξητικούς κώνους και διατύπωσε τη θεωρία του νευροτροπισμού και την υπόθεση ότι μάθηση και μνήμη συνδέονται με την επιλεκτική ενδυνάμωση των συνάψεων.