O Raymond Aron (1905-1983) σπούδασε αρχικά φιλοσοφία στο Παρίσι και δίδαξε κατόπιν ως υφηγητής στην Κολωνία και στο Βερολίνο, όπου γνωρίστηκε με την τοτινή γερμανική κοινωνιολογία και φιλοσοφία. Στο πόλεμο έλαβε μέρος στην αντίσταση στο πλευρό του De Gaulle. Μετά το 1945 υπήρξε συνεργάτης στην εφημερίδα Combat του Camus και συνιδρυτής του περιοδικού Temps Modernes με τον Sartre. Από το 1947 ήταν πολιτικός σχολιαστής στην εφημ. Figaro, από το 1955-1967 καθηγητής στη Σορβόννη και μετά το 1977 από τους υπευθύνους του περιοδικού L' Express. Έγραψε τριάντα περίπου έργα που συνολικά μεταφράστηκαν σε δεκαπέντε σχεδόν γλώσσες. Μερικά από τα αντιπροσωπευτικότερα: Introduction a la philosophie de l' histoire (1938), L'opium des intellectuels (1955), Paix et guerre entre les nations (1962), Dix-huit lecons sur la societe industrielle (1962), La lutte de classes (1964), Marxismes imaginaires (1970) κ.ά.