Ο Νικολάι Γαβρίλοβιτς Τσερνισέφσκι (12.07.1828-17.10.1889) ήταν Ρώσος στοχαστής, κριτικός, συγγραφέας, ακτιβιστής. Eμψυχωτής του δημοκρατικού επαναστατικού κινήματος στη Ρωσία με άξονα το περιοδικό "Sovremennik" -το οποίο διεύθυνε μετά τον θάνατο του προκατόχου του, του κριτικού Βησσαρίωνα Μπιελίνσκι (1811-1848)-ενέπνευσε με το έργο του τους μηδενιστές, τους σοσιαλδημοκράτες και τους μπολσεβίκους, χωρίς ο ίδιος να ανήκει σε συγκεκριμένη πολιτική ομάδα. Σήμερα θα μπορούσε να οριστεί περισσότερο ως ελευθεριακός διανοούμενος. Ήταν ένας Raznochintsy, δηλαδή ανήκε σ' εκείνο το κοινωνικό στρώμα των διανοουμένων που δεν διέθετε την οικονομική και κοινωνική υποδομή της προηγούμενης γενιάς. Οι αγώνες του κατά της τσαρικής απολυταρχίας είχαν ως συνέπεια να εξοριστεί το 1864 στη Σιβηρία, όπου έμεινε μέχρι το 1883. Ασκούσε κριτική στον ιδεαλισμό του Καντ και του Χέγκελ, επηρεασμένος από τους αριστερούς χεγκελιανούς (Λουδοβίκος Φόιερμπαχ) και τους ουτοπιστές σοσιαλιστές (Ρόμπερτ Όουεν, Αλεξάντερ Χέρτζεν). Από τα φιλοσοφικά του έργα ξεχωρίζουν "Οι αισθητικές σχέσεις της Τέχνης με την Πραγματικότητα" (1855), η "Κριτική των φιλοσοφικών προκαταλήψεων ενάντια στην ιδιοκτησία των κοινοτήτων" (1858), και "Η ανθρωπολογική αρχή στην φιλοσοφία" (1860). Το "Τι να κάνουμε;" άσκησε τεράστια επίδραση στην εποχή του και διαβάζεται πάντα με ενδιαφέρον, λόγω της πρωτοτυπίας με την οποία χειρίζεται το θέμα του, δηλαδή την κοινοβιακή κοινωνία, που βασίζεται στην άνευ όρων ισότητα ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα.