Ποιητική του Κήπου.

Ο Κήπος ως Τόπος και Ιδέα
Ο κήπος, ως χώρος τέρψης και ευδαιμονίας, δεν είναι μόνο ένα φυσικό τοπίο αλλά και ένα πολιτισμικό και φιλοσοφικό δημιούργημα, που αντανακλά τις αντιλήψεις κάθε εποχής για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Από τον χαμένο παράδεισο των αρχαίων μύθων μέχρι τους μοντέρνους και βιομηχανικούς κήπους, από τα μοναστηριακά κλειστά τοπία μέχρι τους τοπιακούς κήπους της Αναγέννησης, η έννοια του κήπου μεταμορφώνεται μαζί με τον άνθρωπο.
Η Ποιητική του Κήπου δεν είναι απλώς μια ιστορική καταγραφή. Ο συγγραφέας διατρέχει τη φιλοσοφικοθεολογική θεώρηση, τη ζωγραφική αναπαράσταση, την πραγματεία της κηπουρικής και τη λογοτεχνική αποτύπωση του κήπου, αναδεικνύοντας τον κήπο ως τόπο μνήμης, αλληγορίας, αναστοχασμού και αισθητικής εμπειρίας.
«Ο κήπος είναι φαινομενικά στατικός, βρίσκεται σε έναν χώρο προκαθορισμένο, με δικά του σύνορα. Ωστόσο, όπως και η ποίηση, ξεφεύγει από την υλικότητα της κατασκευής του για να οδηγηθεί στο αόρατο και το άυλο».
Ένα Βιβλίο για την Ιστορία και τη Φιλοσοφία του Κήπου
Από την αρχαιολογία του κήπου και την έννοια του περιφραγμένου χώρου, μέχρι τη σχέση του με τη θεολογία, την ποίηση και τη σύγχρονη πόλη, το βιβλίο του Γιάννη Παρασκευόπουλου καλύπτει ένα ευρύ φάσμα θεωρητικών και καλλιτεχνικών προσεγγίσεων. Η αφήγησή του περιπλανάται σε κηπολογικές παραδόσεις της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Άπω Ανατολής, ενώ εξετάζει τη μεταμόρφωση του κήπου από ιδιωτικό καταφύγιο σε δημόσιο χώρο, από εφήμερο δημιούργημα σε διαχρονικό σύμβολο.
Κριτικές
«Ένα πρωτότυπο δοκίμιο που αγγίζει με τόλμη και ευαισθησία μια τέχνη που συμπυκνώνει ολόκληρο τον πολιτισμό. Ένα εξαιρετικό βιβλίο που αναδεικνύει την πιο υπαρκτή μεταφυσική διάσταση που ζει και αναπνέει δίπλα μας.».
— Δημήτρης Αθανίτης
«Δεν έχει σημασία αν ο Γιάννης Παρασκευόπουλος γράφει με αφετηρία τη μικρή ή μεγάλη του αγάπη για τους κήπους, ούτε αν κατέχει δίπλωμα κηποτεχνίας ή δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη μπάμια από τον ιβίσκο. Δεν έχει σημασία αν το βιβλίο του “Ποιητική του Κήπου” σε ωθεί ν’ αρχίσεις να καλλιεργείς μπιγκόνιες στο μπαλκόνι ή να τρέξεις στους Κήπους του Λουξεμβούργου ή στον Βοτανικό κήπο Διομήδους στο Χαϊδάρι. Σημασία έχει ότι το βιβλίο του πρόκειται πρωτίστως για έναν απαράμιλλο οδηγό-πανόραμα για το πώς χτίζεται ένα βιβλίο ανεξαρτήτως είδους και για μια μαθητεία δίπλα σ’έναν δημιουργό που κρατά στο χέρι του (και παραδίδει γενναιόδωρα) έναν υπεργόνιμο σπόρο-σύμπαν.».
— Ιορδάνης Παπαδόπουλος
«Πρωτότυπη ιδέα και εξαιρετική ανάπτυξη. Το εύρος των πηγών που ο συγγραφέας αξιοποιεί, εντυπωσιάζει.».
— Κώστας Κουτσουρέλης
«Πρόκειται περί έργου μνήμης… Ενάντια στη σύγχρονη βαναυσότητα, το βιβλίο προτάσσει την εξαγριωμένη αθωότητα, όπου η όραση των Ελλήνων ενώνεται με την ανάμνηση των αρωμάτων της Δαμασκού και του θυμιάματος της Υεμένης».
— Abdulatif ibn Zahir
Απόσπασμα από το Βιβλίο
«Ο κήπος διδάσκει έναν τρόπο ύπαρξης. Ή μάλλον καλύτερα, είναι ο ίδιος ένας τρόπος. Η τροπικότητα του κήπου είναι το άνοιγμα του πολιτισμού στη φύση. Διδάσκει τη συνύπαρξη των στοιχείων και των έμβιων όντων μέσα σε ένα πλαίσιο όπου η κάθετη σχέση συναντά την οριζόντια. [...] Ο κήπος μεταμορφώνεται σε λαβύρινθο και γίνεται μια αλληγορία του βίου. Αλλού, ο κήπος γίνεται τόπος παραμονής ή υπόσχεση μεταθανάτιας ζωής».
Ο Συγγραφέας
Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Σπούδασε Ιστορία του Κινηματογράφου στο Λονδίνο και σκηνοθεσία και αισθητική στο Παρίσι. Είναι διδάκτορας Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2014 μετέφρασε τα Άπαντα τα Κινηματογραφικά του Guy Debord και παρουσίασε το πρώτο πλήρες αφιέρωμα στον στοχαστή-κινηματογραφιστή στην Ελλάδα. Εργάστηκε επί μία δεκαετία ως επιμελητής προβολών ταινιών και φεστιβάλ. Ως ακάματος ταξιδιώτης, φυσιοδίφης εξερευνητής και εραστής της γεωγραφίας, συναρμόζει την πολλαπλότητα του παράδοξου του κόσμου στο φιλοσοφικό-λογοτεχνικό του έργο.