Ο Μίνως Δούνιας (1900-1962), με καταγωγή το Λεωνίδιο και γεννημένος από εύπορη οικογένεια εμπόρων στη Ρουμανία, αποφοίτησε από τη Ροβέρτειο Σχολή της Κωνσταντινούπολης και έκανε μουσικές σπουδές στη Γερμανία με καθηγητές τους πιο εξέχοντες μουσικολόγους της εποχής. Φοίτησε στην Ανώτατη Κρατική Σχολή του Βερολίνου και στη συνέχεια στη σχολή Αρχαιολογίας, Φιλοσοφίας και Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, με ειδίκευση στον κλάδο των θεωρητικών της μουσικής. Η διδακτορική του διατριβή για τα κονσέρτα βιολιού του Ταρτίνι τον κατέταξε αμέσως στους ανερχόμενους μουσικολόγους στην Ευρώπη. Η άνοδος του Ναζισμού τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τη Γερμανία και ένα λαμπρό μέλλον. Στην Ελλάδα από το 1936 ανέπτυξε μεγάλη μουσική δραστηριότητα επιχειρώντας με επιτυχία να δημιουργήσει μια υψηλού επιπέδου μουσική ζωή. Ο "Μουσικός Κύκλος" που ίδρυσε γνώρισε στην Αθήνα έργα που ως τότε δεν είχαν αποτολμηθεί. Ως μουσικοκριτικός στα "Νεοελληνικά Γράμματα" (1936-1940) επεξέτεινε το θεωρητικό μέρος της συμβολής του, όπως και στην εφ. "Η Καθημερινή" (1948-1962), στην οποία τα κείμενά του ανέτρεψαν την ως τότε καχεκτική κριτική και διεύρυναν τα όρια της γνώσης και της αισθητικής της μουσικής. Υπήρξε συνεργάτης της Μεγάλης Γερμανικής Εγκυκλοπαίδειας "Η μουσική στην ιστορία και το παρόν" με λήμματα για τη σοβαρή ελληνική μουσική και τους εξέχοντες συνθέτες της και για την παραδοσιακή δημοτική. Ως καθηγητής της μουσικής στο Κολλέγιο Αθηνών και το Κολλέγιο Θηλέων συνδύασε το εκπαιδευτικό έργο του με τη δημιουργία φυτώριων φίλων της μουσικής μεταξύ των πολυπληθών μαθητών και μαθητριών του. Εξέδωσε τρεις συλλογές τραγουδιών ("Παιδικά τραγούδια", "Τα πρώτα τραγούδια" και τη "Συλλογή τραγουδιών για σχολική χρήση"). Μια επιλογή των κριτικών του επιμελήθηκε ο Γ. Ν. Πολίτης (1963). Το ημερολόγιό του της Κατοχής, με τίτλο "Έπειτα από 120 χρόνια ελεύθερης ζωής είμεθα πάλι σκλάβοι", κυκλοφόρησε το 1987 με επιμέλεια του Κυριάκου Ντελόπουλου.