Η Μαρία Βοναπάρτη (Γαλλία, 1882-1962), πριγκίπισσα από τον κλάδο των Βοναπάρτη αλλά και από τον γάμο της με τον πρίγκιπα Γεώργιο της Ελλάδος το 1907, υπήρξε μία από τις κορυφαίες μαθήτριες του Σίγκμουντ Φρόυντ. Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, την ιστορία, την ιατρική, τη βιολογία και προπάντων με την ψυχανάλυση. Έγραψε σημαντικά βιβλία και πρωτότυπες μελέτες και μετέφρασε στα γαλλικά πολλά συγγράματα του Φρόυντ. Υπήρξε βασικός μοχλός στην εισήγηση του έργου του πατέρα της ψυχανάλυσης στη Γαλλία. Το 1938 εξασφάλισε τη φυγή του Φρόυντ από την εθνοσοσιαλιστική Αυστρία και την εγκατάσταση του στο Λονδίνο. Υποστήριξε με θέρμη τη νεοσύστατη ομάδα των πρώτων ορθόδοξων Ελλήνων ψυχαναλυτών (Ανδρέας Εμπειρίκος, Γεώργιος Ζαβιτζιάνος, Δημήτριος Κουρέτας) μετά τον πόλεμο. Έγινε επίτιμη αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Ίδρυσε με λίγους Γάλλους συναδέλφους της τη Γαλλική Ψυχαναλυτική Εταιρεία και έγινε πρόεδρός της. Επίσης ίδρυσε και προικοδότησε το Γαλλικό Ψυχαναλυτικό Ινστιτούτο. Το πρωτότυπο ψυχαναλυτικό της έργο περιέχει δημοσιεύσεις βιβλίων με θέμα τη γυναικεία σεξουαλικότητα, τη θεωρία των ενστίκτων και τις παιδικές νευρώσεις, το χρόνο, τον έρωτα και το θάνατο, την ψυχανάλυση και την ανθρωπολογία, καθώς και μια τρίτομη ψυχαναλυτική μελέτη για τη ζωή και το έργο του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, την οποία προλόγισε ο Φρόυντ.
