Η Μαργκαρέτε Μπούμπερ-Νόυμαν, το γένος Τύρινγκ, γεννήθηκε στο Πότσνταμ το 1901. Από νωρίς ελκύεται από τις ιδέες της αριστεράς και το 1926 προσχωρεί στο ΚΚ Γερμανίας. Εξαιτίας των φρονημάτων και της πολιτικής της δράσης χάνει την επιμέλεια των δύο κοριτσιών που απέκτησε από τον σύντομο γάμο της με τον Ράφαελ Μπούμπερ. Το 1929 συναντά τον μεγάλο έρωτα της ζωής της, τον Χάιντς Νόυμαν, εξέχον στέλεχος της Κομμουνιστικής Διεθνούς, και τον ακολουθεί στη σοβιετική Ρωσία, στην Ισπανία κ.α. Στην τελευταία, ωστόσο, αναγκαστική μετάβασή τους στη Σοβιετική Ένωση τίποτα δεν είναι όπως πριν. Θα ζήσουν τις δίκες της Μόσχας, σε μια ατμόσφαιρα καταδόσεων, φόβου και υποψίας, μέχρι τη σύλληψη και τη φυλάκιση του Νόυμαν, λόγω "φραξιονιστικών" θέσεων, τον Απρίλιο του 1937. Η Μαργκαρέτε θα πληροφορηθεί την ακριβή ημερομηνία εκτέλεσης του συντρόφου της πολύ αργότερα. Συλλαμβάνεται και η ίδια και το 1939 εκτοπίζεται στο στρατόπεδο της Καραγκάντα, στις στέπες του Καζακστάν, όπου και θα παραμείνει μέχρι την παράδοσή της από τους Σοβιετικούς στους Ες Ες, το 1940. Ακολουθεί ο εγκλεισμός της στο ναζιστικό στρατόπεδο του Ράβενσμπρουκ, όπου τον Οκτώβριο του 1940 θα συναντήσει τη Μίλενα Γιέσενσκα. Οι δύο γυναίκες θα συνδεθούν, μέσα στον ζόφο του στρατοπέδου, με βαθιά και τρυφερή φιλία που θα διαρκέσει μέχρι τον θάνατο της Μίλενα το 1944. Έχοντας βιώσει στα χρόνια της νιότης την έξαρση της στράτευσης και τη συντριβή των επαναστατικών προσδοκιών, με το μοναδικό "προνόμιο" να έχει ζήσει την εμπειρία των στρατοπέδων και των δύο ολοκληρωτικών καθεστώτων, η Μπούμπερ-Νόυμαν θα θεωρήσει στο εξής χρέος της να καταδείξει τις ομοιότητές τους. Τα χρόνια μετά τον πόλεμο θα αφοσιωθεί στο συγγραφικό και το δημοσιογραφικό της έργο, ενώ παράλληλα θα αναπτύξει πλούσια ακτιβιστική δράση. Θα δώσει πολυάριθμες διαλέξεις και θα λάβει μέρος, το 1950, στο Συνέδριο για την Πολιτισμική Ελευθερία (CCF). Συγχρόνως οργανώνει την Επιτροπή Απελευθέρωσης Θυμάτων Αυθαιρεσίας του Ολοκληρωτισμού, ενώ το 1951 ιδρύει το Ινστιτούτο Πολιτικής Παιδείας και αρχίζει να εκδίδει το μηνιαίο περιοδικό, πολιτικής κυρίως ύλης, Ακτσιόν (Aktion). Η Μπούμπερ-Νόυμαν θα πεθάνει στις 6 Νοεμβρίου 1989, τρεις ημέρες πριν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Σημαντικότερα έργα της: "Φυλακισμένη του Στάλιν και του Χίτλερ: Ένας κόσμος στο σκοτάδι, 1949"· "Πεδία μαχών της παγκόσμιας επανάστασης", 1967· "Η σβησμένη φλόγα. Πεπρωμένα της εποχής μου", 1976· ""Ελευθερία, είσαι και πάλι δική μου...". Ο αγώνας για την επιβίωση", 1978, κ.ά.