Ο Λέστον Χέηβενς γεννήθηκε το 1924 στη Νέα Υόρκη. Πολυβραβευμένος και πολυγραφότατος, αποτελεί μία από τις πολύ σημαντικές μορφές της αμερικανικής ψυχιατρικής και ψυχοθεραπευτικής διανόησης. Σπούδασε Ιατρική στο Κορνέλ και Ψυχιατρική στο Χάρβαρντ όπου ακολούθησε όλη την ακαδημαϊκή εξέλιξη και έγινε τακτικός καθηγητής το 1971. Από το 1986 ήταν υπεύθυνος της ψυχιατρικής εκπαίδευσης και στους μαθητές του συγκαταλέγονται σημαντικοί ψυχίατροι όπως οι Henry F. Smith, Edward Hundert, George Vaillant, Eric Kandel, Paul Wender, Joseph Schild-kraut, Judith Rappaport, Allan Hobson, Anton Kris, Ernest Hartmann, Arthur Klein-man, Peter Kramer, Janna Malamud Smith, Alex Sabo και πολλοί άλλοι που τον έχουν αναγνωρίσει δημόσια ως σπάνιο μέντορα που επηρέασε τη σκέψη και την σταδιοδρομία τους. Από τους λίγους βαθείς γνώστες της θεωρίας και των θεραπευτικών τακτικών του H.S. Sullivan, υπήρξε μέλος της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας της Βοστόνης από το 1975 έως το 1990 και επίτιμο μέλος του Ψυχαναλυτικού Ινστιτούτου William Alanson White της Νέας Υόρκης, αν και δεν αποδέχθηκε ποτέ καμία ψυχοθεραπευτική ορθοδοξία ή σύμβαση. Στo ευρύτερο κοινό είναι γνωστός για τα βιβλία του (όλα με πολλαπλές επανεκδόσεις): "Participant Observation" (1976), "Making Contact: Uses of Language in Psychotherapy" (1986), "Approaches to the Mind: Movement of the Psychiatric Schools from Sects toward Science" (1987), "A Safe Place: Laying the Groundwork of Psychotherapy" (1989), "Coming to Life" (1993), "Learning to be Human" (1994), "The Real World Guide to Psychotherapy Practice" (με τον Alex Sabo, 2000). Πέθανε τον Ιούλιο του 2011 στη Βοστόνη.