O Leo Malet γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου 1909 στο Μονπελιέ και πέθανε το 1996 στη μικρή πόλη Σατιγιόν, κοντά στο Παρίσι. Το διάστημα 1926-1928 αρθρογραφούσε σε αναρχικές εφημερίδες, ενώ έκανε διάφορες δουλειές για να ζήσει. Συμμετείχε ενεργά στην Τέταρτη Διεθνή και συνδέθηκε στενά με τους σουρεαλιστές Μπρετόν, Νταλί, Ελυάρ, Αραγκόν, κ.ά. Το 1936 δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή "Ne pas voir plus loin que le bout de son sexe" ("Ορατότης μηδέν πλην φύλου"), το 1937 το "J'arbre comme cadavre" ("Ζωντανός-νεκρός"), ενώ το 1940 το "Hurle a la vie" ("Θρήνος για τη ζωή"). Την ίδια χρονιά παντρεύεται την Paulette Doucet. To 1943 κυκλοφορεί το "120, rue de la Gare" ("Oδός ντε λα Γκαρ 120"), το πρώτο από τα τριάντα εννέα αστυνομικά βιβλία της σειράς με ήρωα τον ντετέκτιβ Νεστόρ Μπουρμά. Το 1953 εισηγείται τη σειρά "Νέα Μυστήρια των Παρισίων" και εκδίδει το πρώτο βιβλίο της σειράς, το "Le soleil se leve derriere le Louvre" ("Ο ήλιος ανατέλλει πίσω από το Λούβρο"). Σ' αυτήν τη σειρά, είχε την ιδέα η δράση κάθε βιβλίου να εκτυλίσσεται σ' ένα διαμέρισμα του Παρισιού, όπου θα γίνεται και κάποιο έγκλημα. Το 1972 εκδίδει το τελευταίο του μυθιστόρημα "Abattoir ensoleille" ("Φωτεινό σφαγείο"). Στις 29 Μαΐου 1984 η Εταιρεία Γραμμάτων του απονέμει το Βραβείο Paul Feval, το οποίο δίδεται για πρώτη φορά. Το 1985 ξεκινά η κυκλοφορία των "Απάντων" του στη σειρά Bouquins. To 1988 δημοσιεύονται τα απομνημονεύματά του με τον τίτλο "La Vache enragee" ("Λυσασμένη στρίγκλα").