Ο Κωνσταντίνος Μ. Καλλίας γεννήθηκε στις 26 Ιουνίου του έτους 1901. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το Συνταγματικό και το Κοινοβουλευτικό Δίκαιο και την Πολιτική Επιστήμη· αργότερα και με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Έλαβε μέρος στο συνεταιριστικό κίνημα προ του 1936 και στους πολιτικούς αγώνες υπέρ των αγροτών, που αποτελούσαν τότε το 60% του πληθυσμού. Εκλέχθηκε βουλευτής δέκα φορές και την ενδέκατη ευρωβουλευτής. Διετέλεσε υπουργός τέσσερις φορές, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος (1946-1951), αντιπρόεδρος της διοικούσας και της εκτελεστικής επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας (1975-1976) και αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Έλαβε μέρος στην αντίσταση εναντίον των δύο δικτατοριών και της ξενικής κατοχής. Υπήρξε πρόεδρος πολλών κοινοβουλευτικών επιτροπών και για οκτώ χρόνια ήταν αντιπρόσωπος στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Διετέλεσε αρχηγός της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπίας σε τρεις διασκέψεις της Διακοινοβουλευτικής Ενώσεως και στην συνέχεια εκλέχθηκε επίτιμο μέλος της. Έκανε πολλές αγορεύσεις στην Βουλή, στο Ευρωκοινοβούλιο και στο Συμβούλιο της Ευρώπης από το 1946 έως το 1984 και έγραψε εκατοντάδες άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά από το 1923. Συνέγραψε πολλά αυτοτελή βιβλία και μελέτες που δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά. Τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών, καθώς και με πολλές άλλες διακρίσεις (έγινε επίτιμος δημότης της πόλεως του Μεσολογγίου και του απονεμήθηκαν επτά Μεγαλόσταυροι).