Ο Φίχτε, ένας εκ των κορυφαίων φιλοσόφων του Γερμανικού Ιδεαλισμού, πέρασε στο προσκήνιο το 1792, με την ανυπόγραφη δημοσίευση του έργου του "Απόπειρα κριτικής κάθε Αποκαλύψεως". Όταν ο Καντ φανέρωσε τον πραγματικό συγγραφέα, αυτός έμελλε να γίνει γνωστός εν μία νυκτί. Το 1794 ο Φίχτε έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ιένας, την οποία θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει αργότερα λόγω της "έριδας για την αθεΐα". Εν τέλει ο Φίχτε θα γίνει καθηγητής και πρώτος εκλεγμένος πρύτανης του Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Το βασικό θεωρητικό του έργο είναι η "Επιστημολογία", όπου διατυπώνεται η φιλοσοφία του Εγώ, με την οποία ο Φίχτε υπερβαίνει τον καντιανό κριτικισμό. Με στόχο να καταστήσει τη σκέψη του κατανοητή στο πλατύτερο κοινό, ο φιλόσοφος συνέγραψε αρκετά έργα εκλαϊκευμένου χαρακτήρα.