Ο Ζακ Ζυλιάρ γεννήθηκε το 1933 στο Brenod της Γαλλίας. Από τα μαθητικά του χρόνια, συνδέεται με τον καθολικισμό της Αριστεράς και το περιοδικό Esprit. Σπούδασε γερμανική φιλολογία και Ιστορία και το 1958 έγινε agrege της Ιστορίας. Ως φοιτητής ασχολήθηκε με τον φοιτητικό συνδικαλισμό. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της UNEF και ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα στον αντιαποικιακό αγώνα της Αλγερίας. Συνέχισε στο συνδικάτο των εκπαιδευτικών SGEN, αρχικά, και στη CFTC και τη CFDT, στη συνέχεια. To 1962, παράλληλα με τη συνδικαλιστική του δράση, αρχίζει την πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία ως ερευνητής στο CNRS. Το 1966 διδάσκει στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού και στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Το 1968 ιδρύει με τον Jacques Ozouf το Τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Βενσέν και διδάσκει στο Κέντρο Εκπαίδευσης Δημοσιογράφων (CFJ). Το 1976 διακόπτει την ενεργό ενασχόλησή του με τον συνδικαλισμό και το 1978 εκλέγεται διευθυντής σπουδών (καθηγητής) στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales. Το 1974 προσχωρεί μαζί με τον Μισέλ Ροκάρ και τον Ζυλ Μαρτινέ στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και γίνεται ένας από τους βασικούς θεωρητικούς της "Δεύτερης Αριστεράς". Το 1978 αναλαμβάνει τη θέση του τακτικού αρθρογράφου στο εβδομαδιαίο περιοδικό "Le Nouvel Observateur" και φτάνει ως τη θέση του αναπληρωτή διευθυντή. Το 2010 εκδηλώνει την αντίθεσή του στην, κατά τη γνώμη του, δεξιά στροφή του περιοδικού και γίνεται τακτικός αρθρογράφος του περιοδικού "Marianne".