Γεννήθηκα στην Καστέλα από γονείς Κρητικούς. Τα γράμματα δεν τα συμπάθησα και το σχολείο γίνηκε ο εφιάλτης μου. Ο πατέρας μου με προόριζε για γιατρό, μα η ποιητική μου ψυχή έκανε επανάσταση. Δούλεψα ένα καλοκαίρι στο κουρείο του Μιχάλη Νικητού και στο σανοπωλείο του Μπινιάρη, μέχρι που άνοιξε η μάνα μου το πρώτο ζαχαροπλαστείο στο Μοσχάτο κι έμαθα ένα μέρος από ζαχαροπλαστική, δουλεύοντας στο μαγαζί τις ελεύθερες ώρες. Στο γυμνάσιο, γίνηκα ξαφνικά ο πρώτος στην έκθεση. Όταν ήρθε η ώρα για σπουδές και μέλλον, μας αλλάξανε την πορεία της ζωής μας οι Ούννοι. Δούλεψα, παρά τη θέληση του πατέρα μου, που ήταν ταχυδρομικός υπάλληλος, ως βοηθός ελαιοχρωματιστή στον Ναύσταθμο· εργάτης στον Ασπρόπυργο και στην Ελευσίνα. Ενώθηκα με την πανάθλια στρατιά των 8.000 σκλάβων που δούλευαν στο Χασάνι για ένα κομμάτι ψωμί και μπόλικες γερμανικές κλωτσιές. Δούλεψα ως Επόπτης ελονοσίας στην Κρήτη. Έκτακτος υπάλληλος στο ταχυδρομείο, ώσπου τρομοκρατημένος από τους ατέλειωτους βομβαρδισμούς των συμμάχων Αμερικανών, πήρα το δρόμο για το Ν. Ηράκλειο, στο Πρεβαντόριο του Ηλεκτρικού. Επιθεωρητής καθαριότητας σε εγγλέζικη μονάδα. Αποφοίτησα από την Ακαδημία Φυσικής Αγωγής, χωρίς δυνατότητα διορισμού. Με τα λίγα αγγλικά, άρχισα να μεταφράζω το περιοδικό "Μάσκα", και να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα. Έκτακτος εργάτης στο ΣΕΚ, πρώτος μεταφραστής στην τεχνική ορολογία κι επίσημος διερμηνέας και στα γερμανικά. Πήρα σουηδικές αντιπροσωπίες. Ο πρώτος σοβαρός εξαγωγέας για παπούτσια στην Αιθιοπία. Η κατάρα της Χούντας μου στέρησε το μέλλον μου και την πατρίδα μου. Έμαθα σουηδικά και δανέζικα. Ασχολήθηκα με το εμπόριο.Έγραψα άρθρα σ' ελληνικές και σουηδικές εφημερίδες. Γνώρισα Σουηδούς και Δανούς συγγραφείς και θέλησα να τους κάνω γνωστούς στην Ελλάδα, αλλά μόνο ο Νίκος Καλέντης στάθηκε δίπλα μου.