Γεννήθηκε το 1925 και τελείωσε τις πανεπιστημιακές σπουδές του στην Αθήνα. Στην κατοχή έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Υπηρέτησε στο Στρατό ως αξιωματικός του Σώματος Οικονομικών Υπηρεσιών. Το 1946 εισήλθε στην Εθνική Τράπεζα και σταδιακά ανήλθε όλη την υπαλληλική ιεραρχία. Ως ειδικευμένος μελετητής της Εθνικής Τράπεζας στους τομείς βιομηχανίας και ανάπτυξης αποσπάστηκε και εργάστηκε κατά καιρούς σε κρατικά αναπτυξιακά προγράμματα στο Υπουργείο Συντονισμού (1958), στην Αγροτική Τράπεζα (1961) κτλ. Υπηρέτησε ως συνεργάτης του καθηγητή Α. Παπανδρέου στο νεοσύστατο (1963) Κέντρο Οικονομικών Ερευνών και στο Ανώτατο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο της Χώρας (1963) ως Διευθυντής-Συντονιστής τους. Το 1964 έγινε Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Προεδρίας στην Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου με υπουργό τον Α. Γ. Παπανδρέου. Στη δικτατορία, απολύθηκε από την Τράπεζα λόγω των δημοκρατικών φρονημάτων του. Μετά τη μεταπολίτευση, επανήλθε ως Σύμβουλος της Διοίκησης της Τράπεζας. Το 1981 ονομάστηκε υποδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας, ενώ ταυτόχρονα τοποθετήθηκε πρόεδρος στα Δ.Σ. μεγάλων μονάδων της τράπεζας. Από τις θέσεις αυτές αποχώρησε στα τέλη του 1982. Από το 1950 δημοσιεύονται άρθρα του στον Τύπο, κυρίως στο "Βήμα" (μόνιμος συνεργάτης του "Οικονομικού Ταχυδρόμου", συνεργάτης της Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας, κτλ) ενώ επί 33 χρόνια εξέδιδε το μοναδικό στην Ελλάδα θεωρητικό όργανο στον τραπεζικό χώρο, την "Τραπεζική Οικονομοτεχνική Επιθεώρηση". Το 1993 ανέλαβε τη Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και αποχώρησε από αυτή το 1996 ως επίτιμος Διοικητής της.