Ο Γάλλος ιστορικός Ζωρζ Λεφέβρ (1874-1959) ήταν τουλάχιστον για μισόν αιώνα ο κατεξοχήν δάσκαλος και μελετητής του 1789, και κυρίως της εξέγερσης των χωρικών στην επαναστατημένη Γαλλία. Η ουσιαστική προσφορά του έγκειται σε μια πρωτοπόρα ανάγνωση των γεγονότων, στο σταυροδρόμι της κοινωνικής ιστορίας και της ιστορίας των νοοτροπιών, δύο επιστημονικών πεδίων στα οποία η έρευνα εξακολουθεί ως σήμερα να πειραματίζεται. Τα βιβλία του Οι αγρότες του Βορρά κατά τη Γαλλική Επανάσταση (1924) και Ο Μεγάλος Φόβος του 1789 (1932) είναι δείγματα της προσπάθειας να φωτιστεί με νέους όρους η απρόβλεπτη πορεία της πολιτικής ωρίμανσης των συλλογικοτήτων. Ο Λεφέβρ θεμελίωσε την επιστημονική του προσέγγιση στην αλληλεπίδραση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων, καθώς και στην κατά τόπους λεπτομερή έρευνα, και εξέτασε σε βάθος το ρόλο των απλών ανθρώπων στην ιστορία. Συνδεόταν με τη σχολή των Annales, ενώ βρήκε τον κύριο συνεχιστή του έργου του στον ιστορικό Αλμπέρ Σομπούλ (1914-1982). Κάτοχος της έδρας της Ιστορίας της Γαλλικής Επανάστασης στη Σορβόννη (1937-1945), πρωτοστάτησε στην ίδρυση και τη λειτουργία θεσμικών φορέων για τη μελέτη της Επανάστασης, από το περιοδικό Annales historiques de la Revolution francaise και την Εταιρεία Ροβεσπιερικών Μελετών ως το Ινστιτούτο Ιστορίας της Γαλλικής Επανάστασης.