O Frederick William Hasluck (1878-1920) ανήκει στη γενιά των σκαπανέων της κλασικής αρχαιολογίας των αρχών του εικοστού αιώνα. Μετά από κλασικές σπουδές στο Καίμπριτζ, ήλθε στην Ελλάδα το 1899 ως υπότροφος της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής της Αθήνας. Έλαβε μέρος σε ανασκαφές και επιφανειακές έρευνες της σχολής, ιδίως στην Πελοπόννησο, ως βοηθός του Α. J. B. Wace, και ταξίδεψε στη Μικρά Ασία όπου επιδόθηκε στον εντοπισμό, τη μελέτη και τη συλλογή αρχαιολογικού υλικού και ιστορικών μαρτυριών. Από το 1905 μέχρι το 1915 διετέλεσε κατά καιρούς βιβλιοθηκάριος και αναπληρωτής διευθυντής της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής. Στη σύντομη ζωή του πρόλαβε να ασχοληθεί με πολλά και διαφορετικά θέματα ιστορίας και αρχαιολογίας, που αποκαλύπτουν αξιοθαύμαστη ευρύτητα ενδιαφερόντων: από την κλασική αρχαιολογία της Λακωνίας και της Βιθυνίας, μέχρι τη μεσαιωνική και νεότερη ιστορία της Σμύρνης, και από την ίδρυση και εξέλιξη των ορθοδόξων μονών του Αγίου Όρους μέχρι τις μαρτυρίες των περιηγητών της Μέσης Ανατολής, τα νομίσματα και τα εραλδικά μνημεία των Γενουατών και των Βενετών στον ίδιο χώρο. Αφιερώνοντας χρόνο σε περιοδείες στην Ελλάδα και στα εδάφη της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είχε τη δυνατότητα να πλησιάσει το λαϊκό πολιτισμό των πληθυσμών της καθ' ημάς Ανατολής και να διαβλέψει ότι ανάμεσα στις δύο καταρχήν αντιμαχόμενες θρησκείες, χριστιανισμό και Ισλάμ, η πολύχρονη συμβίωση έχει οδηγήσει σε αλληλεπιδράσεις και διαπιδήσεις στοιχείων απρόσμενες και ενδιαφέρουσες, όσο και αποδοκιμαστέες από τις επίσημες ορθοδοξίες. Καρπός των ερευνών του ήταν ένας αριθμός σύντομων δημοσιεύσεων που ο ίδιος σχεδίαζε να εντάξει σε μια μεγάλη μελέτη πάνω στο θέμα αυτό, και που μετά το θάνατό του συγκεντρώθηκαν με τη φροντίδα της συζύγου του Margaret M. Hasluck (1885-1948) και παρουσιάστηκαν στο έργο "Χριστιανισμός και Ισλάμ την εποχή των σουλτάνων".