O Eric Westphal γεννήθηκε το 1929 στο Μονπελιέ της Γαλλίας. Η καριέρα του μοιράστηκε ανάμεσα στη δημοσιογραφία, το δημόσιο λειτούργημα και τη συγγραφή. Μαθητής λυκείου αποκτά τις πρώτες εμπειρίες ως θεατής (παρακολουθώντας κυρίως τον Charles Dullin στον "Φιλάργυρο" και τις σκηνοθεσίες του Jean Daste) που καθορίζουν και την αγάπη του για το θέατρο. Κάτοχος του γαλλικού απολυτηρίου λυκείου (Baccalaureat) με κατεύθυνση φιλοσοφίας, αρχίζει να δουλεύει το 1952 σ' ένα παλιό βιβλιοπωλείο, ενώ ταυτόχρονα παρακολουθεί μαθήματα δραματικής τέχνης. Μετά την αποτυχία του στις εισαγωγικές εξετάσεις της οδού Blanche εγκαταλείπει τα σχέδια να γίνει κωμικός. Το 1953 ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες "Reforme", "La table ronde", "France soir", συναντά τον Jean Monnet που έχει μόλις ανακηρυχθεί Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα και γίνεται ιδιαίτερος γραμματέας του.
"Η γοητευτική προσωπικότητα αυτού του ανθρώπου καθώς και η διακύβευση των ενεργειών στις οποίες έπρεπε να προβεί για να ξεκινήσει τη δημιουργία μιας Ενωμένης Ευρώπης, με πείθουν, έτσι το θέατρο εξαφανίστηκε από τον ορίζοντα μου για πολλά χρόνια!" Με την παραίτηση του Jean Monnet, το 1955, ο Eric Wesphal επιστρέφει στη δημοσιογραφία, αρχικά στη "Monde" κι ύστερα στη Γαλλική Υπηρεσία του BBC στο Λονδίνο όπου ταυτόχρονα διετέλεσε ο πρώτος μόνιμος ανταποκριτής της "Europe No 1" (ραδιοφωνικός σταθμός). Το 1957 ο Jean Monnet τον ξανακαλεί, ενώ την επόμενη χρονιά φεύγει για την Αλγερία ως ειδικός απεσταλμένος στο γραφείο του Paul Delouvrier, Γενικού Εκπροσώπου της κυβέρνησης στην Αλγερία. Το 1961 επιστρέφει στο Παρίσι όπου αρχικά τον συναντάμε στο υπουργείο Οικονομικών, πριν γίνει επικεφαλής της γενικής αντιπροσωπείας της διοικητικής περιφέρειας του Παρισιού όπου είναι υπεύθυνος των πολιτιστικών. Οι διοικητικές του ασχολίες συναντούν ξαφνικά την πρώτη του κλίση.
Είχε ξεκινήσει ήδη να ξαναγράφει, αλλά είναι κυρίως με το έργο "La Courtisame de Gemes" ("Η εταίρα της Γένοβας") με το οποίο κάνει κανονικά το ντεμπούτο του αρχικά στην France Culture (κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός).
Ακολουθεί η διαμονή ενός έτους στις Ηνωμένες Πολιτείες χάρις στην υποτροφία του Πανεπιστημίου του Harvard και κατόπιν δύο ακόμα χρόνια στο πλευρό του Jean Monnet τον οποίο αφήνει για να γράψει αυτή φορά ένα μυθιστόρημα "La Manifestation" ("Η διαδήλωση") που εκδίδεται από τον εκδοτικό οίκο Gallimard το 1967 και το 1968 κερδίζει το βραβείο Vaillant Couturier. "Η απόφαση μου προκύπτει από τη συνειδητοποίηση ότι θα γινόμουν, πολύ πιθανόν, ένας ανώτερος δημόσιος λειτουργός, αλλά θυσιάζοντας το γράψιμο θα έχανα αυτό που για μένα ήταν το πιο σημαντικό, κι έτσι δεν θα ήμουν ευτυχισμένος. Για οικονομικούς λόγους ζητούσα κάθε φορά από τον Paul Delouvier ένα μικρό πόστο όπου θα μπορούσα παράλληλα να εξασκώ το επάγγελμα του συγγραφέα. Βρέθηκα λοιπόν στην πολιτιστική υπηρεσία, εκεί που σήμερα βρίσκεται η Νομαρχία της περιοχής Ile de France. Αν και κατάφερα λοιπόν, στο περίπου, να συμβιβάσω συγγραφή και δημόσιο λειτούργημα, δεν είναι λίγες οι φορές που ένας αγώνας δρόμου καθιερώνεται ανάμεσα στα δύο και βίωνα με δυσκολία τις επιλογές που έπρεπε ασταμάτητα να κάνω ανάλογα με τις αναγκαιότητες της μίας ή της άλλης".
Το έργο του Eric Westphal χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία τόσο στο ύφος όσο και στη θεματολογία. Το 1976 γίνεται, ανεπίσημα, τεχνικός σύμβουλος στο γραφείο της Francoise Giroux, υφυπουργού Πολιτισμού, κατόπιν από το 1978 διατελεί γενικός επιθεωρητής θεαμάτων στην διεύθυνση θεάτρου και θεαμάτων. Μετά τη συνταξιοδότησή του, το 1992, εξακολουθεί να γράφει για το θέατρο.
Το 1995 ανακηρύσσεται μέλος του οικονομικού και κοινωνικού Συμβουλίου της Ile de France με ειδικότητα στα καλλιτεχνικά.
Ο Eric Westphal έχει τους τίτλους του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής και των Γραμμάτων και Τεχνών.
