Γάλλος φιλόσοφος, γόνος εβραίων από τη Λιθουανία (Κάουνας Λιθουανίας, 1906 - Παρίσι, 1995), που το πατρικό του όνομα ήταν Levyne, έγινε γνωστός κυρίως για τις μελέτες του πάνω σε θέματα φαινομενολογίας, οντολογίας, ηθικής καθώς και φιλοσοφίας της θρησκείας (Ταλμούδ). Κυριότερα έργα του: περίοδος 1929-1949, επιδράσεις της φαινομενολογίας του Husserl και του Heidegger: "La Theorie de l'intuition dans la phenomenologie de Husserl", 1930, "Quelques reflexions sur la philosophie de l'hitlerisme", 1934, "De l'evasion", 1935, "De l'Existence a l'existant", 1947, "En decouvrant l'existence avec Husserl et Heidegger", 1949. Περίοδος 1949-1963, έργα σχετικά με τον ιουδαϊσμό: "Totalite et infini, Essai sur l'exteriorite",1961, "Difficile liberte", 1963. Περίοδος 1963-1974, "ακαδημαϊκή περίοδος": "Humanisme de l'autre homme", 1972, "Autrement qu'etre ou au-dela de l'essence", 1974. Περίοδος 1975-1995, μετά την αποχώρηση από το πανεπιστήμιο: "De Dieu qui vient a l'idee (κείμενα 1973-1980)", 1982, "Entre nous: Ecrits sur le penser a l'autre (κείμενα 1951-1988)", 1991, "Les Imprevus de l'histoire (κείμενα 1929 -1992)", 1994, "Alterite et transcendance (κείμενα 1967-1989)", 1995. Ταλμουδικές μελέτες: "Quatre lectures talmudiques (κείμενα 1963-1966)", 1968, "Du sacre au Saint: Cinq nouvelles lectures talmudiques (κείμενα 1969-1975)", 1977, "L'Au-dela du verset" (κείμενα 1969-1980)", 1982, "Nouvelles lectures talmudiques" (κείμενα 1974-1989)", 1996.