Ο Έλμουτ Μπάουμαν γεννήθηκε στην Αθήνα το 1915. Γόνος οικογένειας Ελβετών που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, το 1884, ιδρύοντας μια εμπορική επιχείρηση. Σπούδασε στην Γερμανική Σχολή στην Αθήνα και στην Ανώτατη Εμπορική Σχολή Νeuchatel, στην Ελβετία. Έζησε πολλά χρόνια στην Ελλάδα εργαζόμενος στην οικογενειακή επιχείρηση και, στο διάστημα της Κατοχής, στην Ελβετική Πρεσβεία. Ο Ε. Μπάουμαν επηρεάστηκε από τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική φύση. Ορειβάτης, φυσιοδίφης και εξαίρετος φωτογράφος ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον για το φυσικό περιβάλλον και κυρίως για την χλωρίδα και τη βοτανική. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το ρόλο που έπαιζαν τα φυτά στον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Αποτέλεσμα της μακροχρόνιας ερευνάς του στον τομέα αυτό είναι τα βιβλία: "Η ελληνική χλωρίδα στο μύθο, στη τέχνη, στη λογοτεχνία", 1982 (επανεκδόσεις: 1986, 1993, 1999) και "Απεικονίσεις φυτών σε αρχαία ελληνικά νομίσματα", 2000, που εκδόθηκαν στα γερμανικά από τον εκδοτικό οίκο Hirmer, στο Μόναχο. Το πρώτο μεταφράστηκε επίσης και στην ελληνική γλώσσα (1984, 1993, 1999), στα αγγλικά (1993) και στα γαλλικά (1984). Έχει ακόμη δημοσιεύσει άρθρα βοτανικού περιεχόμενου σε πολλά περιοδικά και έχει δώσει μεγάλο αριθμό διαλέξεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με θέμα πάντοτε τον αρχαίο ελληνικό κόσμο και την ελληνική φύση. Ο Ε. Μπάουμαν ανακάλυψε, μαζί με τη σύζυγο του Χάιντι, ένα είδος Οροβάγχης, που ταξινομήθηκε από τους ειδικούς ως νέο είδος και του εδόθη, προς τιμήν τους, το επιστημονικό όνομα Orobanche baumanniorum. Ο Ε. Μπάουμαν έχει ασχοληθεί ενεργά με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα υποστηρίζοντας πολλές δραστηριότητες, όπως η μελέτη της χλωρίδας της Ζακύνθου και η προστασία της Καφέ αρκούδας, στην Ήπειρο. Αξιομνημόνευτες είναι δύο πολύ σημαντικές πρωτοβουλίες του για την αναδάσωση εξαντλημένων μεταλλείων και την απαλλαγή της ελληνικής φύσης από το άγος των σκουπιδιών. Από τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της εταιρείας Βωξίται Δελφών, του ομίλου Αλουμίνιον της Ελλάδας, προώθησε την ιδέα της αναδάσωσης των τραυματισμένων από μεταλλευτικές δραστηριότητες περιοχών. Μέσα σε 10 χρόνια, περισσότερα από 150.000 δένδρα φυτεύθηκαν στα μπάζα των ορυχείων, ενώ όλη η περιοχή περιφράχθηκε με συρματόπλεγμα, για την προστασία των νέων δένδρων από τη βόσκηση. Και αυτό, το 1973, δηλαδή πολύ πριν τεθούν σε εφαρμογή οι διατάξεις της σχετικής νομοθεσίας. Το 1996, με πρωτοβουλία του Ε. Μπάουμαν και την εξασφάλιση από τον ίδιο των αναγκαίων οικονομικών πόρων, δημιουργήθηκε από την Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης το πρόγραμμα Φύση χωρίς Σκουπίδια. Σκοπός του προγράμματος είναι η ευαισθητοποίηση του κοινού για την απαλλαγή της υπαίθρου από τους όγκους των απορριμμάτων, που αλόγιστα εναποτίθενται στις ρεματιές και στις άκρες των δρόμων. Σημαντική υπήρξε η συμβολή του συγγραφέα στον τομέα της αρχαιολογικής έρευνας στην Ελλάδα. Σημειώνεται ιδιαίτερα, η βοήθεια που προσέφερε στις ανασκαφές της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής και η ανέγερση, με δική του πρωτοβουλία και έξοδα, του κτιρίου που στεγάζει τα θαυμάσια μωσαϊκά που βρέθηκαν σε οικία του 4oυ αι. π.Χ., στην Ερέτρια. Το 1988, τιμήθηκε με το βραβείο του Ελβετικού Ιδρύματος "Δημιουργικότητα στην τρίτη ηλικία" και, το 1992, με το μετάλλιο της Φιλολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Στις 23 Νοεμβρίου 2000, αναγορεύθηκε Επίτιμος Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βασιλείας, σε αναγνώριση του έργου του αλλά και της συμβολής του στην ανάπτυξη των πολιτιστικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Ελβετίας. Το 2001, η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, της οποίας είναι επίτιμο μέλος από το 1984, του απένειμε το βραβείο "Βύρων Αντίπας", για την αδιάκοπη και πολύπλευρη προσφορά του στη διατήρηση και προστασία της ελληνικής φύσης και την ανάδειξη των πολιτιστικών αξιών της.