Ο Ευάγγελος Ζάχος-Παπαζαχαρίου (υπογράφει κι ώς Εμμανουήλ Παπαζαχαρίου, Ε. Ζάχος) γεννήθηκε στην Αθήνα από πόντιους πρόσφυγες της ανταλλαγής του 1923. Μαθητής του Σίμωνα Καρά στα χρόνια 1952-1958 σπούδασε στο Παρίσι εθνολογία, εθνομουσικολογία, ανατολικές και βαλκανικές γλώσσες και πολιτισμούς. Διδάκτωρ της συγκριτικής φιλολογίας της Σορβώνης το 1968, εξέδωσε τα βιβλία "La poesie populaire des Grecs" (1966), " Albanie " (1971), Babel Balkanique. Histoire politigue des alphabets utilisies dans les Balkans " (1975). Στην Ελλάδα εξέδωσε τα βιβλία, "Η Πιάτσα" (1980), "Το Λεξικό της Πιάτσας" (1981, β΄ έκδ. "Λεξικό της Ελληνικής Αργκό", 1999), "Ο άλλος Θεόφιλος" (1998), "Είμαστε Πόντιοι" (1984), "Ο ξένος της Νέας Κερασούντας" (1984), "Γλώσσες Αλφάβητα και εθνική ιδεολογία στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια" (2000), "Ανατολή Ανατολών" (2005), "Ο Μάρκος και η λαϊκότητα" (2005), "Η λαϊκότητα στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο" (2010). Ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο, το θέατρο, την τηλεόραση, το τραγούδι, ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης, στιχουργός και συνθέτης. Δίδαξε κατά καιρούς στα Πανεπιστήμια Θράκης, Θεσσαλίας, Μακεδονίας, εθνογραφία, κοινωνική ανθρωπολογία, βαλκανολογία.