Γεννήθηκε στον Βύρωνα Αττικής το 1974. Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (πτυχίο Ιστορίας, 1998), απ' όπου έλαβε και τον μεταπτυχιακό του τίτλο (2000). Το 2006 ανακηρύχθηκε αριστούχος διδάκτορας Νεώτερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2009 ολοκλήρωσε μεταδιδακτορική έρευνα σχετικά με τον ελληνικό 19ο αιώνα. Έχει συγγράψει τις εξής μελέτες: "Οι Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το Ανατολικό Ζήτημα 1866-1881. Η μαρτυρία του Νεολόγου της Κωνσταντινούπολης" (Νέος Κύκλος Κωνσταντινουπολιτών-εκδόσεις Τσουκάτου, Αθήνα 2007). "Ο Ιωάννης Βολοσόπουλος ως Πολιτικός και Ιατρός" (Ζήτα, Ιατρικές εκδόσεις, Αθήνα 2009). "Επαμεινώνδας Α. Δεληγεώργης, Πολιτική Βιογραφία, Βιογραφίες Πολιτικών" (Ίρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, Αθήνα 2012). "Η Δημοκρατία είναι ένα έργο εμπιστοσύνης και μία πράξη τόλμης". Θανάσης Αντωνόπουλος: Πενήντα Χρόνια Δημοσιογραφικής-Αγωνιστικής Πορείας (αυτοέκδοση, Αθήνα 2013). Είναι επίσης συν-συγγραφέας του δίτομου έργου "Ευεργέτες και Δωρητές του Πανεπιστημίου Αθηνών", Α' 1837-1944 και Β' 1945-1982 (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα 2003 και 2007 αντίστοιχα). Έχει τέλος δημοσιεύσει σειρά άρθρων σχετικών με την ελληνική ιστορία του 19ου αιώνα σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά (Κυπριακαί Σπουδαί, Κλειώ, Παρνασσός, κ.ά.). Σήμερα εργάζεται ως Εργαστηριακό-Διδακτικό Προσωπικό στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.